کد مطلب:106820 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:144

حکمت 120











[صفحه 521]

(اسلام را آن چنان معرفی كنم كه پیش از من كسی معرفی نكرده است: اسلام عبارت از تسلیم شدن و تسلیم، باور كردن، و باور كردن، پذیرفتن، و پذیرفتن، همان اعتراف و اقرار است، و اعتراف، آمادگی برای انجام عمل است، و انجام عمل، خود عمل صالح است). این قیاس به نام قیاس مفصول است كه مركب از چند قیاس و نتایج آنها درهم ضمیمه شده است نتیجه ی قیاس اول آن است كه اسلام همان باور كردن است، و دوم: باور كردن همان پذیرفتن است و سومی آن است كه پذیرفتن همان اقرار است. و نتیجه چهارم آن است كه اقرار، انجام عمل است. و نتیجه پنجمی كه لازم بر ملزوم، امر واضحی است. اما مقدمه دوم- چون تسلیم حق بودن تنها از راه باور داشتن شایستگی خداوند مطاع، برای تسلیم وی بودن است، پس باور داشتن آن شایستگی از لوازم تسلیم بودن به خداوند است و صدق بر آن از باب صدق لازم بر ملزوم است.... است كه انجام وظیفه همان عمل است. اما مقدمه ی نخست: از آن رو كه اسلام عبارت از ورود در قلمرو اطاعت خداست، و لازمه ی آن تسلیم بودن به خدا و چون و چرا نداشتن با اوست، و صدق اما مقدمه سوم- چون یقین به استحقاق خداوند برای اطاعت و تسلیم مستلزم تصدیق و پذیرش چیزهایی است كه

از جانب خدا توسط پیامبر (ص) رسیده كه عبارت از لزوم فرمانبرداری و اطاعت اوست. بنابراین پذیرش از روی یقین همان تصدیق به اوست. اما مقدمه ی چهارم- زیرا تصدیق خداوند در جهت وجوب اطاعت همان اقرار به وجود خداست. اما مقدمه پنجم: چون اقرار و اعتراف به وجوب و ضرورت امری، مستلزم آن است كه شخص اعتراف كننده آنچه را كه بدان اعتراف دارد، انجام دهد، بنابراین اقرار سبب الزام به انجام عمل خواهد بود. اما مقدمه ی ششم: عبارت از این است كه انجام عمل، خود عملی است، زیرا انجام اطاعت واجب و لازمی را كه برای خدا اقرار و اعتراف داشته چیزی جز عمل نمی باشد. نیتجه ای كه از رده بندی این قیاسات به دست می آید، این است كه اسلام همان عمل بر طبق فرمان خدا و برای اوست، و این معنی، تفسیر و تعریف اسلام به خاصه ای از خواص آن است همانطوری كه قبلا گذشت.


صفحه 521.